Ale mi się nie chce…kto to wymyślił, żeby tak zasuwać …po to całe życie pracowałem, żeby sobie dłużej poleżeć właśne teraz…należy mi się jak psu buda – pomyślałem przekręcając się na sofie na drugi bok.

Zastanowiłem się przez chwilę, jak zrobić z drugiej strony, żeby się chciało? Przydałby sie taki przycisk, który naciskam i …ta dam ! No ale nie ma takiego !

Zaraz, zaraz…

A może jest ?

Hej Gringo ! – krzyknął przewodnik – nie wyjmuj ! 

Kucnąłem przy ścieżce rozwiązując sznurówkę. Od początku ścieżki do Zaginionego Miasta coś mnie uwierało w bucie. Skarżyłem sie Indianinowi co chwilę, że muszę się zatrzymać i wyjąć to z buta. W końcu stanąłem.

Siąpił deszcz, odwróciłem but do góry nogami podskakując na obutej nodze. Ze srodka wypadł mały kamyk.

Nie wyjmuj teraz – powtarzał Indianin wracając z czoła grupy do mnie.

Dlaczego ? – zapytałem – Dokucza mi.

Posłuchaj mnie, włóż go z powrotem i nie wyjmuj aż dojdziemy – wyjaśnił.

Ale to jeszcze ze 4 godziny drogi ! – byłem zaskoczony tym co mi radził. Postałem jeszcze chwilę, grupa znikała w gęstwinie.

Normalnie bym gościa nie posłuchał, po cholerę mi był kamień w bucie ? Ale w dżungli miejscowy przewodnik jest jak bóg. 

Wsunąłem kamień z powrotem pod palce stopy.